Who are Vanathirayar's

Under process we will be unveiling facts that reveal vanar's are Agamudayars

Agamudayar Mudaliar During Colonial Era

Edgar Thurstons Account on Agamudaya Mudaliar 

Agamudayar is a community whose members are prevalent in the Indian states of Tamil Nadu, Andhra Pradesh and Karnataka.] Agamudayar have been using the title of Mudaliar since the 13th century. The Agamudayars actually belong to the Mukkulathor community. These three castes are together known as Mukkulathor. Agamudayar who generally use Thevar as title also use the title of Mudaliar in Northern Tamil Nadu. Servai, Udaiyar, Pillai and Reddy are their other titles used in various parts of the state of Tamil Nadu.

VELLALA/AGHAMUDIAR/THULUVA VELLALA
The Aghamudiar identify themselves as Aghamudi Mudaliar. Aghamudi literally means a person who stood steadfast with pride. Mudaliar is one who is in the forefront. Mudaliar, Mudali and Reddy are their titles. Mudaliar also denotes a headman or the chief. The community has several synonyms, viz., Tuluva Vellala, Arcot Vellala, Arcot Mudali, Aghamudian, Agamudi Vellalar, Agamudi Reddy and Agamudi Mudaliar. They claim to be the original inhabitants of the Tulu country, on the western coast from where they migrated and settled in the ancient Pallava country. Thus the name ‘Tuluva Vellala’, which literally means the cultivator of the Tulu country. The names Arcot Vellala and Arcot Mudali are derived from the place, Arcot, located in the Tamil country, from where they migrated to their present habitat. Their ancestors are believed to have migrated to Chittoor District, during the reign of the Lingayat Rajas of Punganur some 200 years back. Some of them had served in the capacity of village munsiffs during the British period and post-Independence period and hence they style themselves as ‘Aghamudi Reddy’, since ‘Reddy’ is the title for the village munsiff in the Telugu country. It is also the title of the agricultural Kapu. The Aghamudian claim to be the descendants of one of the sons, born to Ahalya, wife of Gautama rishi and Indra.

The detailed account of the origin and culture of the Aghamudiar is described in Thurston (1909). It is said that their ancestor stood before the sage Gautama, without any fear. Hence his descendants are known as ‘Aghamudiar’. They trace their historical past to the Pallava dynasty. Many of them have served in the armies of Vijanagar kings of the 15th Century and the Ballala Rajas. Till recent times, they served the Punganur rulers, in the army as well as in the palace. They are concentrated in the northern districts of Tamil Nadu and are also distributed in the Chittoor and Nellore districts of Andhra Pradesh. They speak Tamil language among themselves and Telugu with the natives. Some of them are conversant with Dakkani Urdu and Kannada also. They use Tamil and Telugu scripts. Telugu is the medium of instruction in schools. The educated people converse in English. Their dress pattern resembles that of the local people. Men wear a dhoti, shirt and headgear. Women wear blouse, sari and other modern dresses. Their women anoint vibhudhi (sacred ash) mark below the vermilion mark (kumkum bottu) on their forehead. The mukuthi (nose-stud) and grasshopper- shaped thali (marriage locket) worn by their women are the identification markers of the community.

The Aghamudiar are non-vegetarian, who avoid beef and pork. Rice and ragi are their staple cereals besides bajra and wheat. They take all the locally available roots and tubers, vegetables and fruits. They consume all varieties of pulses and oilseeds like sesamum, niger and groundnut seeds. Groundnut oil is their cooking medium. Some of the men consume locally available liquor, like kallu, sarai and other intoxicants occasionally. They take coffee, tea, fruit juice, butter-milk, regularly. They use milk and milk products. Some men smoke either beedis or cigaretts. Both men and women chew betel leaves along with tobacco and arecanut.

The Aghamudiar are divided into two main sects, namely, Saiva gotram and Vishnu gotram, based on their religious affiliations. They have clans named after the deities, and prefix the ancestral place names as surnames, e.g., Balagulam, Kattamanchivaru, Katpadivallu, Aranivallu, Arcotvallu, Chittoorvaru, Vellorevallu, Amburvallu, Punganurvallu etc. These regulate their marital alliances and indicate their ancestry. They claim equal social status with the local Kapu/Reddy communities. The community’s self-perception in terms of its social status at the regional level, in the local social hierarchy, is medium. Traditionally, they do not have surnames, but they have adopted the ancestral place names as surnames like the Telugu communities after their immigration. Traditionally, ‘Mudaliar’ is the community’s title, but some families have adopted the ‘Reddy’ title, as their ancestors were holding posts as village munsiffs. They are aware of the varna system and recognise their place as Sudras.

The aghamudiar follow community endogamy and surname exogamy. Marriage with one’s own father’s sister’s daughter, mother’s brother’s daughter and sister’s daughter is the custom. They practise adult marriages. The age at marriage for girls varies between 16 and 20 years, while for males it ranges between 20 and 25 years. The general mode of acquiring a mate is through negotiations by their elders. Marriage by mutual consent and by exchange of sisters are also practised occasionally. Monogamy is the norm. Polygyny is allowed in case of infertility and with the consent of the first wife and elder. Kumkum (vermilion),toe-rings (mettelu),thali and mukhuthi (nose-stud) are the symbols of married women. They observe the kanyadanam ritual during marriage. The earlier practice of bride-price (parisa panam or oli) of three and a half rupee to the girl’s parents, has been replaced by dowry. They generally follow the patrilocal rule of residence after marriage. Divorce can be obtained with judicial approval, on the grounds of maladjustment, cruelty by the in-laws, and adultery, to either party. Children are the liability of both parents. Remarriages for widowed or divorced women are prohibited. A male divorcee or a widower can remarry. Junior sororate is allowed in case of infertility, whereas levirate is prohibited. There has been an increase in the age at marriage of both males and females. Changes have been noticed in divorce and remarriage rules due to modernisation.

The nuclear family predominates among the Aghamudiar. Very few joint families exist. An avoidance relationship between mother-in-law and son-in-law existed earlier. Joking relations are allowed between cross-cousins, maternal uncle and niece, with wife’s younger brothers and sisters and with one’s own grandparents. Sharing of property is the main reason for conflicts within the household. Only sons inherit equally the ancestral property. Daughters can claim the jewels and other valuables of the mother, after her death. In the absence of male heir, they can claim the parent’s property. The eldest son succeeds his father as the head of the family. Due to modern laws and amendments, the women also have a right to share ancestral property, nowadays.

The Aghamudiar women participate in agricultural operations, like sowing and weeding, besides animal husbandry. Some of them work as casual labourers in construction, road laying etc. Some are vegetable vendors, and others involved in petty business. A few are employed as teachers and clerks, in public and private institutions. Though they participate in social, ritual and religious spheres they enjoy a lower status than their men. They contribute to the family income and control family expenditure.

Seemantham, a pre-deliverry ritual, is performed for the expectant Aghamudiar mother during her fifth, seventh or ninth month of pregnancy by her parents, who resent gifts and perform arathi rituals. They invite perantalu (married women) and distribute gifts, coconut, flowers, kumkum and bangles. They conduct the delivery either at home by an experienced elderly woman (mantrasani) or at nursing homes. The expenses towards first and second deliveries are borne by the woman’s parents. Post-delivery pollution is observed for eight days, followed by a purificatory bath to the mother and child (purudu) and punyaham (sacred water mixed with cow-dung) is sprinkled in the house to remove pollution. The naming ceremony is also observed the same day. The mother has to observe postnatal restrictions for about a month. They feed cooked cereals to the child after it attains six month age. The tonsure ceremony is performed for both boys and girls at their family deity shrine in the first, third or fifth year of age. The maternal uncle of the child formally cuts a tuft of hair and the barber completes the job.

The Ahamudiar observe sadangu (puberty rites) for females on attaining menarche. She is secluded for seven days in a corner of the house, or in a specially erected pandal. The final purificatory bath is given on the seventh or ninth day, after which she is admitted into the kitchen.

The Aghamudiar celebrate marriage rituals only for one day, instead of three to five days in the past. They perform munidevara to the clan deity, before the commencement of marriage. Animals are sacrificed to appease the deities and ancestors, and invoke their blessing. Traditionally, rituals are conducted at the bride’s residence. They keep ariveni pots and god’s images in the marriage pandal, if they follow puranic rites, whereas a homam is set up, if they perform with vedic rites. The Brahman purohit officiates.Kanyadanam, kankana dharana, pradhanam, nischitartham, basingam dharana, Ganga puja, muhurtham etc., are the main marriage rituals. Expenses are borne by the bride’s parents. The nuptial ceremony is conducted at the bride’s residence.

The Aghamudiar generally bury their dead but the eldest born child, after death is cremated. They use a red cloth to cover the body. The eldest son is the chief mourner in the case of a father’s death. The deceased is buried in a lying position, with the head towards the south. Death pollution is observed for ten to fifteen days, initial obsequies on the third day, and final obsequies either on the 11th or 16th day. The Mala, Jangama and Sathani play the mourning music. The Brahman conducts the final obsequies. Annual shraddha rituals are observed in memory of the ancestors and offerings are made on the Mahalaya Amavasya day or on Pongal or Sankranthi festive days. The Sathani attends to the death rites for the Vaishnavites, while the Jangama or Pandaram attend to the Saivites.

Most of the Aghamudiar are small and marginal farmers, who cultivate paddy, betel leaves, mulberry, sugarcane, groundnut and vegetables. A few of them cultivate other’s lands on a sharecrop basis (koru) or on lease basis (gutha). Some of them work as agricultural or casual labourers. Some are in government and private institutions as teachers, clerks, etc. Child labour also exists.

The traditional community councils or village councils of the Aghamudiar have become defunct. The statutory gram panchayats and the recent Mandal panchayats, plan and implement welfare and development programmes, like sanitation. They approach the judiciary to resolve disputes over land and water, rape, theft, etc., cases.

The Aghamudiar profess Hinduism and belong to both Saivite and Vaishnavite sects. They worship all the Hindu gods and goddesses. Lord Ganesh is the patron deity for both the sects. Lord Venkateswara, Perumal, Ayyanar, Anjaneya, Lakshmi Narasimha, Varadarajaswamy, Sri Ranganatha etc., are the family deities for the Vaishnavites, while Iswara, Puliar, Subramanya, Muneswara, Bharava, Murugan, Veerabhadra, Palaniswamy etc., are the family deities for the Saivites. Mariamma, Boyakonda Gangamma, Ankalamma, Yellamma, Dharmaraja etc., are their village deities. They visit Tirupati, Tiruttani, Srikalahasthi, Srisailam, Palani, Kancheevaram, Vellore, Tiruvanmayur, Srirangam, Thanjavur, Guruvayur etc., sacred centres for pilgrimage. They observe all the Hindu festivals which are of socioreligious significance.

The Aghamudiar maintain traditional inter community linkages in economic and socio religious activities with other communities. They accept water and cooked food from castes like the Brahman, Vysya, Komati, Chettiar and Raju and with equal ranking groups like the Kapu (Reddy), Kamma (Naidu), Balija and Yadava 9golla), agricultural communities. All the lower castes like the Odde, Boya, Chakali, Mangali, Kummara and Gandla; the Scheduled Castes like the Mala, Madiga, Thoti, Parayan, Asadhi, Relli and Pambala; and the Scheduled Tribes like the Korava, Yerukula, Koracha, Sugali and Yanadi accept water and food from their hands.

The Aghamudiar favour various development programmes launched by the Government. They have a positive approach towards education for their children, who are usually educated upto higher secondary level and a few upto postgraduate level. They avail of modern health and medicare facilities to a moderate extent. They favour family welfare schemes, adopting modern methods of birth control. They avail of modern civic amenities.

Agamudaya Mudaliar

Agamudayar is a caste present across the length ‘and breadth of Tamilnadu and handful presence is found in Karanataka and Andhra Pradesh, many of the Agamudyar had even migrated to Sri Lanka during the Chola regime and are part of the great chola regiment, there are many sources of epigraphic evidence available in  Srilanka on their services and feudatory ship, Many of the Agamudiyar’s had served under many rulers of Srilanaka and epigraphic and literary evidence shows that these warriors are not mere soldiers they are a special soldiers and are allowed to wear a red turban to distinguish them from  other soldiers,

Though many believe that the Agamudyars originally from South Tamilnadu  and had migrated to the northern part of Tamilnadu during the late and 16^th
and 17^th century however there are evidence available that  Agamudyars were present in north Tamilnadu during the 13^th century itself, the following link has the evidence http://www.newindianexpress.com/states/tamil_nadu/article186077.ece
The Agamudya Mudaliar is actually a non vellala caste and in reality of a khystria race this could be a substantial truth because the very word Mudali itself mean a commander and the history of Agamudyar reveals the same.

The contemporary Agamudyar with Mudali title many of them are under illusion that they are Vellalar this is because the very “Title Mudaliar at present days denotes a Vellala, however the truth is such that none of the Vellalar caste recognize Agamudyar as a Vellala this is quite evident in their sites, presenting few vellala site and other links see what they say,

http://en.wikipedia.org/wiki/Mudaliar
https://mudaliarkitchen.wordpress.com/about-2/
www.saivaneri.org

all these sites invariably states that Agamudya mudaliar is a non vellala caste, 

There is a common confusion among the Agamudyar mudaliar is that they believe there exist two Agamudyar castes in Tamilnadu in the southern and Northern regions the former is from the Mukholathor division and the later is from Vellala division this assumption or belief seems to be incorrect, not only among the Agamudya mudlaiar even other castes in the Tamilnadu is inclined towards this view for them the Agamudyar with servai title is different and they form the Mukholathor coaltion, this confusion can be cleared out with some simple examples
Parental Title -  Name – Title

Here the parental titles = the title of their ancestors + Name + Title = assumed or assimilated title

In Vellore Vellapadi there is a street by name "Servai Maincka Mudaliar Street is found and in the same locality there is neighbourhood has the name "Servai Munusamy Mudalair Nagar" in this examples the name of the two persons bear the parental titles "Servai, even today there are few Agamudyar Mudaliar with parental titles could be seen in parts of Vellore and in North Arcot, there are even Agamudya Mudaliar with Vanniyar titles could be seen in these places
The above paragraph makes it clear that there is only one Agamudyar caste present in Tamilnadu with diverse titles, even the government of Tamilnadu issues only one Agamudyar caste certificate

The Agamudya Mudlaiar community had produced many philanthropist, scholars, feudatories  and famous personalities

Updates on Famous Agamudyar’s are most welcome.


·          

Agamudayar and Choza Connection 

இராஜராஜனின் தாயார் அகமுடையார்(மலையமான்) இனத்தை சார்ந்தவர்
தமிழகத்தின் அனைத்து பகுதிகளிலும் அகமுடையார் இனத்தினர் பரவலாக வாழ்ந்து வருகின்றனர். தென்தமிழகத்தில் அகமுடையார்களை முக்குலத்தோர் பிரிவுகளில் ஒன்றாகவும் கருதி வருகின்றனர். வட தமிழகத்தை பொறுத்தவரையிலும் அகமுடையார் இனத்தினர் தனித்தே அடையாளப்பட்டு வருகின்றனர். பெரும்பாலும் அகமுடையார் இனத்தினரின் பட்டங்களையும், பட்டப் பெயர்களையும் வைத்து பலவாறு தமிழகம் முழுவதும் சிதறிக் கிடக்கின்றனர்.
தென் தமிழகத்தில் அகமுடையார்களை சேர்வை என்றும் மேலும் முதலியார், பிள்ளை என்ற பட்டங்களுடன் வட தமிழகத்திலும், தேவர், பிள்ளை, அதிகாரி, நாயக்கர், தேசிகர் போன்ற பல பட்ட பெயர்களுடன் மத்திய தமிழகத்திலும் அறியபடுகின்றனர். அகமுடையருக்கு என்னிறைந்த விருது பெயர்கள் உண்டு:

உடையார், முதலி, மலையான் ,வானவன் ,வானவராயன், வல்லவராயன், பனந்த்தாரன், பொறையான், மலையமான் ,தலைவன், படையாட்சி ,மனியக்காரான், பூமியன், கோளன், வர்மா, நாகன், பாண்டியன், கொங்கன், அம்பலம், சேர்வை, நாட்டான்மை, தொண்டைமான், தேவர் ,என்பது போல பல பட்டங்கள கான படுகின்றனர். அகமுடையாரது பின்னனி பெரும்பாலும் சேர மன்னரையே பின்பற்றியது. இதை பதிற்றுபத்து போன்ற சேரர் புகழ்பாடும் இலக்கியங்ககளும் மெய்பிக்கின்றன.
கல்வெட்டுகளில் அகமுடையாரை பற்றிய கல்வெட்டு சின்னமனூர் கல்வெட்டில்,
“பிள்ளை குலசேகர மாவலி வானாதிராய அகம்படிய முதலி சிங்க தேவன் ” என்று குலசேகர மாவலி வானதிராயரை பற்றி குறிப்பிடுகிறது.
யார் இந்த வானாதிராயர்?
வானர் என்ற மன்னர்குலத்தோர் புகழ பெற்ற சேர மரபினர் ஆவார். மூவேந்தருடனும் மன உறவு பூண்டவர்.கரிகால சோழனின் மனைவியும் வானர் குல பென்மனி, ராஜ ராஜனின் அக்காவின் கனவருமான் வந்திய தேவர் இந்த வானதிராயர் குலத்தாவர்.
சேரனுக்கு வானவன்,மலையன்,வானவரம்பன் என்ற பெயர்கள் உண்டு. வானவன் (அ) வானவரம்பன் என்ற சொல்லுக்கு வானை முட்டும் மலையினை உடையவன் என்று பொருள்.
சேரன்- மலை நாட்டிற்க்கு சிகரத்தை போன்றவன். சிகரன் எனற வார்த்தை மலை நாட்டின் தலைவன் என்று பொருள். இதிலிருந்து அகமுடையார் பிறப்பால் சேரர்கள் என்று புரியும்.
வானர்கள் மகாபலி சக்கரவர்த்தியின் இனத்தை சார்ந்தவர்கள் என்று கல்வெட்டுக்கள் கூறுகிறது. மகாபலி பிற்பிறவியில் இந்திரன் ஆவார். இந்தியப் புராணங்களில் முக்கியமான ஓர் வேந்தன் மகாபலி ஆவான். சேர நாட்டில் இருந்து மகாபலி மன்னன் துளு மொழி வழங்கிய கர்நாடகக் கடற்கரைப் பகுதி வரை ஆண்டதாகவும்க கூறப்ப்டுகறது.
இவர் சேர வம்சத்தை சார்ந்ததாகவும் அதனால் தான் இன்றும் மலையாள தேசத்தில் கொண்டாடுகின்றனர்.
இவரை அசுர மன்னனாக திரித்து கூறியது சேரர்கள் மேல் படை எடுத்த திபேத்திய பிராமனர்களால்(நம்பூதிரிகள்) புனையபட்ட பொய் கட்டு கதையே ஆகும்.
வாமன அவதாரம் எடுத்து, விஷ்ணு இம்மன்னனை பாதாள உலகிற்கு அனுப்பியதாகவும் புராணங்கள் குறிப்பிடுகின்றன. மகாபலி பாதாள உலகத்துக்கு அனுப்பப்பட்ட நாளாகிய ஆவணி மாத திருவோண நட்சத்திர நாளை விழாவாகக் கொண்டாடுகின்றனர். அன்றைக்கு ஒருநாள் மட்டும் மகாபலி தமது நாட்டைப் பார்வையிட்டுவிட்டு மீண்டும் பாதாள உலகம் சென்றுவிடுவதாக கருதப்படுகிறது. இந்த ஓண நாளை ‘வாமன ஜெயந்தி’ என்று இந்து மதப் புராணங்கள் குறிப்பிடுகின்றன.
சிவகங்கை சீமையில் உள்ள மானாமதுரை(வானாதிராய மதுரை),இராசகம்பீரம்(வானராய கம்பீர கோட்டை) முதலிய இடத்தில் வானாதிராய இனமாக ராஜ குல அகமுடையரே அதிகமாக வாழ்கிறனர். சின்னமனூர் அகமுடைய பனந்தாரன்(வானாதிராயன்),பந்தளம்(அகமுடைய பனந்தார ராம வர்மா)[சுவாமி ஐய்யப்பன் வழி வந்த மன்னர் போன்றவர்கள் பனந்தார வம்சத்து அகமுடையரே.இருவருக்கும் இன்னும் திருமன உறவு உண்டு.கொங்கு நாட்டில் உள்ள சமத்தூர் ஜமீந்தார் வானவராயர்,வல்லவராயர்(எஜமான் திரைபடத்தில் வரும் கதாபாத்திரங்கள்) யாவரும் அகமுடைய குல கவுண்டர்கள் ஆகும். வானாதிராய சேர அரச வம்சமானதால் தான் அகமுடையார் தம்மை ”ராஜகுல அகமுடையார்’ என்று குறிப்பிட்டுக்கொள்கிறார்கள்.
இவர்களுக்குஆதியிலிருந்துசேரன்,மலையன்,வானவராயன்,மலையமான்,மலைராயன்,வானகோவரயன்,மலைராயன்,குறு வழுதி, மகதை நாடாழ்வான்,செம்பை நாயகன்,பொன் தின்னன் முதலிய பல பெயர்களால் அழைக்கபட்டனர்.
மலையமான்:
மலையமான் திருமுடிக்காரி,தெய்வீகன் என்ற தேர்வீகன்,சோழியவேனாதி திருக்கண்ணன்,மலையமன்னர் நரசிங்க முனையரையர்,நத்தமன்னர் மெய்ப்பொருள் நாயனார்,சுருதிமன்னர் குலசேகரன்,மலையன்,தேர்வண் மலையன்,வேள் பாரி, கிளியூர் மலையமான் பெரியுடையானான இராஜராஜச் சேதிராயன்,கிளியூர் மலையமான் ஆகாரசூரனான இராஜகம்பீரச் சேதிராயன்,பாண்டியராய திரணி சுருதிமான்,குட்டன் வனராயன் திரணி சுருதிமான்,நுணாங்குறிச்சி சுருதிமான் அணஞ்சா ஆனைவிடப்பாடி,ஊற்றத்தூருடைய சுருதிமான் சனனாதர் அரைய தேவனான வாண விச்சாதிர நாடாழ்வான்.
போன்ற எண்ணற்ற வேளிர்களையும்,அரசர்களையும் கொண்ட அரச குடும்பமே பார்க்கவகுலம். வல்வில் ஓரியை போரில் கொன்றவர் மலையமான் திருமுடிக்காரி. ஓரி அதியமான் குலமாக கூறப்பட்டாலும் அதியமான்களும் மலையமான் பட்டத்துடனேயே ஆண்டுள்ளனர். அரசர்களாகவும்,வேளிர்களாகவும் இருந்த காலத்தில் முனையரையர்,மலையமான்,கொங்கராயர்,சேதிராயன், மிலாடுடையார்,மலாடுடையார்,நத்தமான்,சுருதிமான்,உடையான், மலையமான்,சேதிய ராயன்,வன்னிய நாயகன்,பாண்டியராயர், கோவலராயர்,வாணகோவரையன்,சற்றுக்குடாதான்,காடவராயன்,(காடவர்களை ஆண்டவன்)பல்லவராயர்,அரைய தேவன்,நாடாழ்வான் போன்ற பட்டங்களுடன் ஆண்டு வந்தவர்கள்.
மலையமான்,நத்தமான்,சுருதிமான்,இம்மூவரும் அரசன் என்று பொருள் படும் உடையார் என்ற பொதுப்பட்டம் கொண்டவர்கள்.(சுருதிமான்)மூப்பனார் என்ற பட்டம் குல முதல்வர் (HEAD MAN)கத்திரியர்,கத்திக்காரர் என்ற படை பயிற்றுனர் என்ற அர்த்தத்தையும்,நயினார்,என்றபட்டம் சமண மதத்தைத்தழுவியவர்கள் அல்லது நாயன்மார் (மெய்ப்பொருள் மன்னர்)என்ற அர்த்தத்தையும் கொண்டது.உடையார் என்பதின் உட்பிரிவு பட்டங்களே மேற்காண்பவர்கள்.
(கன்னட,தெலுங்கு பேசும் உடையார்கள் என உடையார் பட்டம் கொண்டு பலர் இருப்பினும்,பார்க்கவ குலத்தாருக்கு ஆதியிலிருந்தே உடையார் பட்டம் மலைநாட்டு அரசன் என்ற பொருளில் மலாடுடையார் என்ற பொருளில் வந்துள்ளது.மேற்கண்டோருக்கும் பார்கவ குலத்தாரோடு எத்தொடர்பும் கிடையாது. அதே போல பிருகு வம்ச பார்க்கவராகிய சுக்கிராச்சார்யரை குல குருவாக கொண்ட(மாபலி)சேர மன்னரின் வழிவந்த மலையமான் குலத்தவரான இவர்களும் சத்திரிய மரபுப்படி பார்க்கவ கோத்திரமாக கூறிக்கொள்கின்றனர்.
அகமுடையாரும் மலையமானும் ஒரே சேர வம்ச வழியினர்:
அகமுடையார் தம்மை ராஜ குல அகமுடையர் என்றும் தம்மை மகாபலி வம்ச வழியினர் எனவும் கூறுகன்றனர். மலையமான் இனத்தவர்கள் தம்மை மாபலி வம்சத்தவர் என்றும் மகாபலியின் குருவான சுக்ராச்சார்யரின்(பார்க்கவன்) பெயரால் பார்க்கவ குலத்தவர்கள் என்று கூறுகன்றனர்.
இதற்க்கு அவர்கள் கூறும் காரனம்,
அதே போல பிருகு வம்ச பார்க்கவராகிய சுக்கிராச்சார்யரை குல குருவாக கொண்ட(மகாபலி)சேர மன்னரின் வழிவந்த மலையமான் குலத்தவரான இவர்களும் சத்திரிய மரபுப்படி பார்க்கவ கோத்திரமாக கூறிக்கொள்கின்றனர்.
இதை மெய்பிக்கும் வித்மாக பார்க்கவகுலத்தவர்கள் அகமுடையாராக வாழ்ந்ததாக வரலாறு கூறுகிறது, பார்கவ குலத்தார் வானவன்,சேரன்,மலையன் என்றும் குடிப்பெயருடைய மலையமான்களின் நேரடி வம்சத்தாராகவும் பாரி மற்றும் மூவேந்தரின் பெண்ணடி வாரிசாகவும் உள்ள குடும்பத்தினர்கள். காளியை குலதெய்வமாக கொண்ட போர் மறவர் குலமான இவர்கள் சோழர்களுக்கு அநேக வெற்றிகளைப்பெற்றுத்தந்ததாக கல்வெட்டுகள் கூறுகின்றன.
சோழனது படை பலமாக விளங்கிய போர்க்குடிகளில் மலையமான் இனம் முதன்மையானது மன்னர்காலத்திற்கு பின்னர் போர்க்குடியினர் அனைவரும் விவசாயத்தில் ஈடுபட்டனர் என்னும் காலமாற்றத்திற்கு ஏற்ப இவர்களும் விவசாய குடிகளானார்கள்.குறுநில மன்னர்கள், வேளிர்கள்,போர் மறவர்கள் ஆகிய இவ்வினத்தார் ஜமீன்களாகவும்,பண்ணையார்களாகவும் மாறினர். வட தமிழகத்தில் மன்னர் ஆட்சி முடிவுற்ற வேளையில் ஊர்க்காவலையும்,போரையும்தவிர வேறு தொழில் அறியாத காரணத்தால்,அப்போது மன்னராட்சி நடை பெற்ற திருவாங்கூர் சமஸ்தானத்திற்கு பார்கவ குல சுருதிமான்களான உடையார் குல மூப்பனார்கள் கத்திக்கார படைவீரர்களாக(கத்திரியர்கள்) அகமுடையாராக பணி புரிய சென்றனர்.அவ்வாறு சென்ற பார்கவ குல சுருதிமான்களின் வாரிசுகள் இன்றைக்கும் திருநெல்வேலி,கன்னியாகுமரி,ராம்நாடு,மதுரை போன்ற பகுதிகளில் வாழ்கின்றனர்.
அவர்களை இன்றைக்கும் அவ்விடங்களில் கத்திக்கார மூப்பனார்கள் என்று பட்டமிட்டு அழைக்கப்படுவதைக்காணலாம்.மூப்பனார்கள் பதினாறாம் நூற்றாண்டு வரை சோழ நாட்டின் அகமுடைய மறவர்களாக,தளபதிகளாக,குறுநில மன்னர்களாக இருந்துள்ளார்கள் என்பதை சுருதிமான்களைப்பற்றிய கல்வெட்டுக்கள் மூலம் அறியலாம்.
ராஜராஜ சோழனின் தாயார் அகமுடையார்(மலையமான்) இனத்தவரே
: பாண்டியபுரம் என்ற ஊரில் ஆண்டிமலை என்ற இடத்தில் உள்ள பாறையில் கி.பி.953 ஆம் ஆண்டு பொறிக்கப்பட்ட கல்வெட்டில் உள்ள செய்தி, “பாரிமகளிரின் பைந்தொடி முன்கை பிடித்தோர் வழி வரு குரிசில் சித்தவடவன்”என்பதாக அமைகிறது,பாரி மகளிரை மணம் செய்தவர்களின் வழி வந்த அரசன் சித்தவடவன் என்கிறது செய்தி.இவரது மகளான வானவன் மாதேவி என்பவர் தான் தஞ்சையை ஆண்ட சுந்தர சோழனின் மனைவி,ராஜராஜ சோழனின் தாயார். பாரிமகளிரின் பைந்தொடி முன்கை பிடித்தோர் வழி வரு அகமுடையார்(மலையமான்) மட்டுமே.
“முத்தமிழ்க் கபிலன் மூரி வெண் தடக்கைப் பாரிதன் அடைக்கலப் பெண்ணை மலையர்க்கு உதவி” –எனத்தொடங்கும் இராசராச சோழன் கல்வெட்டும் கூறும் பாரி வம்சமாக அறியப்படுபவர்கள் பார்கவ குல சத்திரியர்கள் மட்டுமே..
சுந்தர சோழன் இறந்தவுடன் அவரோடு சேர்ந்து உடன்கட்டை ஏறியவர் பார்கவ குல மலையமானின் மகளான வானவன் மாதேவி.க்ஷத்ரியப்பெண்கள் மட்டுமே உடன் கட்டை ஏறுதல் வழக்கம்.இன்றைக்கும் நத்தமான்,சுருதிமான்,மலையமான் பரம்பரையினர் பார்க்கவ குல க்ஷத்ரியர் என்று அழைக்கப்படுகின்றனர்.சோழர்களில் சுந்தர சோழனுக்கும் இரண்டாம் ராஜராஜனுக்கும்மலையமான் மகள் அவனிமுழுதுடையாள்)பெண் கொடுத்த இவர்கள் மூவேந்தரோடும்,வேளிர்களோடு மண உறவு கொண்டுள்ளனர்.
பார்க்கவ குல க்ஷத்ரியர்(மலையமான்) என்பரும் அகமுடையாரும் ஒன்றே. எனவே ராஜராஜ சோழனின் தாயார் அகமுடையார்(மலையமான்) இனத்தவரே..

Agamudyar's in the Inscriptions

இரண்டாம் கோப்பெருஞ்சிங்கன்
கல்வெட்டு இந்த ஆண்டு கண்டுபிடிக்கபட்டது..!

சிதம்பரம்
நடராஜர் கோவிலில்,
துவார ஸ்கந்தர்
சன்னிதிக்கு வடதுபுறம் உள்ள
நிலை வாயில், இரண்டாம்
கோப்பெருஞ்சிங்கன் மன்னரால்
அமைக்கப்பட்டது என, கல்வெட்டில்
குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. கடலுார்
மாவட்டம், சிதம்பரம் நடராஜர்
கோவில் கிழக்கு கோபுரம்
அடுத்த, துவார ஸ்கந்தர்
சன்னிதிக்கு வடதுபுறம்
நிலை வாயிலும், இடதுபுறம்,
காடவர் குல சிற்றரசன் இரண்டாம்
கோப்பெருஞ்சிங்கன் (கி.பி 1243 –
1279) காலத்து கல்வெட்டும்
காணப்படுகிறது. இதில்,
வடதுபுற, நிலை வாயில்
பற்றி குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
இதை, திராவிட
வரலாற்று ஆய்வகத்தைச் சேர்ந்த,
அண்ணாமலை பல்கலைக்கழக
வரலாற்றுத்
துறை உதவி பேராசிரியர்கள்,
கணபதி முருகன், முத்துக்குட்டி,
மணிமாறன் கூட்டாக
ஆய்வு செய்துள்ளனர். அதன் விவரம்:
ஸ்வஸ்த ஸ்ரீ அவணி ஆளப் பிறந்த;
கோப்பெருஞ்சிங்கருக்காக;
திருநிலைக்கால செய்வித்தார்;
வர முதலிகளில் பெருமாளப்
பிள்ளை யான சோழக்கோனார் என்ற
வரிகள் கல்வெட்டில்
காணப்படுகிறது.
கோப்பெருஞ்சிங்கன் காடவர் குல
குறுநில மன்னன் ஆவான் என,
கல்வெட்டில்
குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இரண்டாம்
கோப்பெருஞ்சிங்கனுக்கு,
அவணி ஆளப் பிறந்தான் என்ற பட்டப்
பெயர் இருந்தது; இந்த கல்வெட்டில்
குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது, இரண்டாம்
கோப்பெருஞ்சிங்கனைப் பற்றிய
குறிப்பு என,
உறுதிப்படுத்தப்படுகிறது.
இரண்டாம்
கோப்பெருஞ்சிங்கனுக்கு நிர்வாக
ஆலோசனைகள் கூற,
அகம்படி முதலி என்ற நிர்வாகக்
குழு உதவி வந்துள்ளது. வர
முதலி என, குறிப்பிட்டுள்ள
பெருமாள் பிள்ளையாகிய
சோழக்கோனார் அந்த நிர்வாகக்
குழுவில் இடம் பெற்றவர்களில்
ஒருவர். கோப்பெருஞ்சிங்கன் மன்னர்
ஆணைப்படி நிர்வாகக் குழுவில்
இருந்த வர முதலி, துவார ஸ்கந்தர்
சன்னிதிக்கு வடதுபுறம் உள்ள
நுழைவாயில் நிலைக்கல்
(நிலை வாயில்) அமைத்துள்ளார்
என்பது தெரிய வருகிறது.
கோப்பெருஞ்சிங்கன் மன்னர்
காலத்தில், இந்த நிலை வாயில்
தான் அதிக புழக்கத்தில்
இருந்துள்ளது. மேலும், இந்த
நிலை வாயில் தான் ஆதிமூலவர்
எனப்படும், மூலட்டானேஸ்வரர்
கோவிலுக்குச் செல்லும்
பிரதான வழியாக இருந்திருக்க
வேண்டும் என, கருதப்படுகிறது.
இந்த கல்வெட்டு குறித்து, இந்திய
தொல்லியல்
துறை வெளியிட்டுள்ள
ஆண்டு அறிக்கைகள், தென் இந்திய
கல்வெட்டு தொகுதிகளில்
குறிப்பிடவில்லை. இதனால், இந்த
கல்வெட்டு, இதுவரை,
கண்டறியப்படாத கல்வெட்டாகக்
கருதப்படுகிறது. மேலும்,
கோவில்
நடைபாதை படிக்கட்டுகளில் உள்ள
கல்வெட்டுகள் குறித்து,
ஆய்வு செய்யப்பட்டு வருவதாக,
திராவிட வரலாற்று ஆய்வக
உதவிப் பேராசிரியர்கள்
தெரிவித்தனர்.

There are many more such inscriptions on perumal pillai(Mudali Agapaddair) and his brother venaduudaiyan are found in  many places

No. 154.

(A. R. No. 308 of 1913).

Chidambaram, Chidambaram Taluk, South Arcot District.

On the north wall of the third prakara of the Nataraja temple.

This inscription registers the order of Solakon issued in the 8th year of the chief, granting 4 [veli] and 6 ma of land in Kadavaychcheri alias Tillainayakanallur, a hamlet of Perumbarrappuliyur, with the new name Tiruvambalapperumalpuram for settling on it the Saliyar (i.e.) the weaving class, stipulating that the latter should provide cloths for the parisattam of the god and goddess Tirukkamakkottamudaiya-Periyanachchiyar in the temple.

This inscription states that Solakon was also called Perumal-Pillai, that he belonged to Arasur and that he was one of the mudalis (officers) of the chief.

The streets named after Kulottunga-Chola, Kopperunjingadeva and Rajakkal-tambiran are also mentioned in the record.

Mr. K. V. Subrahmanya Ayyar considers that Sola-Kon and Venadudaiyan were the son of Kopperunjinga (S.I.I., Vol. VIII, Intr.). He is evidently inclined to this view because these two persons were also known as Perumalpillai (S.I.I., Vol. VIII, Nos. 48 and 94). The word ‘Perumalpillai’ is used as a proper name and it should not be split up to mean ‘the son of Perumal.’ If this meaning was really intended we should expect some such phrase as nam-maganar or devar-maganar. Another objection to this view is that Sola-Kon hailed from Arasur, whereas Kopperunjinga belonged to Kudal. Moreover Sola-Kon is nowhere called Alappirandan, Kadava or Pallava, but is, on the other hand, definitely referred to asdevar-mudali, i.e., an officer of the chief, and in some cases merely by the term Pillai (Nos. 401 of 1903 and 432 of 1924).

^[75] It has to be noted that this officer figures in a record of Rajaraja III, dated in the 30^th year, at Tiruvannamalai (S.I.I., Vol. VIII, No. 94) where he is called Vena[vu]daiyan, while in other records, he is uniformly known as Venadudaiyan

No. 199.

(A. R. No. 432 of 1924).

Pallavarayanpettai, Mayavaram Taluk, Tanjore District.

On the west and south walls of the central shrine in the Sundaresvara temple.

This record of the 16th year gives an instance of how arrears of rent amounting to 8,000 kasu were collected in the 13th century. When the accounts of the temple of Rajaraja-Isvaram-Udaiyar at Rajraja-Kulattur in Tiruvindalur-nadu, a subdivision of Rajraja-valanadu were audited by Kayiladamudaiyan alias Solakon-Pallavaraiyar, an agambadi-mudali of Solakon, between the 23rd and 25th [days of Adi], it was found out that Amudan Sayan Damodira-Bhattan of Tiruvindalur had not paid his dues to the temple, on three bits of land enjoyed by him. The owner having died, his wife and his son Suryadeva-Bhattan were directed to pay up the arrears and they pleaded inability, but requested the authorities to protect them by attaching their ‘Arungadan’ land. Accordingly this land measuring 8½ ma in extent was, with the cognizance of her husband’s brother Sadaiyandan Tiruvirattanamudaiyan-Bhattan, set off against the arrears of tax and converted into a tirunamattukkani land of the temple. The income from this land was then allowed to be utilized for providing offerings to the god during the mid-day service and for maintaining two sacred lamps in the temple, for the welfare of Pillai Solakonar.

The temple of rajaraja-Isvaram-Udaiyar was constructed, evidently after the name of Rajaraja II, by his general Kulattulan Tiruchchirrambalamudaiyan Perumanambi alias Pallavarayar.[9]

The existence of this record in the Tanjore district indicates the extent of the dominion of Kopperunjingadeva.

This is one vital inscription that throws light on the very high positions held by the "Agamudayar's during the chera chola pandya and pallava regime

only generals, commander and ministers were conferred the titles i.e

Nadalvan

Solakon

Pallavaraiyar

Vankovarayar

No. 118.

(A. R. No. 85 of 1918).

Vriddhachalam, Vriddhachalm Taluk, South Arcot District.

In the second gopura (left of entrance) of the Vriddhagirisvara temple.

This inscription, dated in the 3rd year of Sakalabhuvanachchakravarttigal Kopperunjingadeva, registers a gift of 32 cows for burning a perpetual lamp in the temple of Udaiyar Tirumudukunramudaiya-Nayanar by Anjada-Perumal, son of Andali, one of the agambadittana-mudalis in the service of Senganivayan Solakonar of Arasur.

Solakonar mentioned here was an important officer under Kopperunjingadeva I[14] and II, holding charge of the region round about the present town of Chidambaram in the South Arcot district. His native place Arasur is propably identical with the village of that name in the Tirukkoyilur taluk of the same district.

Tribh. Rajarajadeva (III)-18th Year (A.D. 1233-34)

This gives a comprehensive list of the lamps which had been donated to the temple of Kalakaladevar at Tirukkadavur op to the 18th year of the king, and for which lands had been endowed at Manarkunru in the devadana village Erukkattu-chcheri by various persons. The list of the donors includes such names as (1)tiruchchirrambalammm-udaiyan Perumanambiyar alias Pallavarayar of Karigai-kulattur in Sirukunra-nadu of Amur-kottam in Jayangondasola-mandalam, (2) Kuttadum-devar alias Kalappalarayar of Tiruvenkadu, (3) Veadavnamudaiyan Ammaiyappan of Palaiyanur in Melmalai-Palaiyanur-nadu of Jayangondasola-manadalam, (4) Tillai Nayakan Rajarajadevan of Kurralam in Pattinakkuram of Geyamanikka-valanadu, (5) Adittan Rajendrasolanar Karanai Vi1upparaiyar(probably palli by caste) of perunallur and (6) Adittan tiruvegambamudauyan Virarajendra Pallavaraiyar of Nava’ur, in addition to many others.

No. 189.

(A. R. No. 447 of 1921).

Tiruvennainallur, Tirukkoyilur Taluk, South Arcot District.

On the wall of the verandah in the south prakara (behind the Aruvattumuvar images) in the Kripapurisvara temple.

This inscription, dated in the 15th year, states that, on the death of a certain Tirumalaiy-Alagiyan alias Viragalvirap-Pallavaraiyan[5], 9½ ma of dry land in Emapperuru and Tiruvennainallur belonging to him was given by Perunjinga as tirukkai-valakkam to his mudali Rajarajadevan Ammaiyan Valavarayan. This officer in his turn gave it with the consent of his lord as tiruvilakkuppuram for burning lamps in the temple at Tiruvennainallur, a brahmadeya in Tirumunaippadi Tiruvennainallur-nadu, a subdivision of Rajaraja-valanadu. A further gift of 800 kuli of land for a flower garden, probably by the same officer, is referred to in the concluding portion of the record.

The date intended was probably A.D. 1257, March 14, Wednesday; on this day, the tithi was dvadasi and not ekadasi as given in the inscription. For the previous day, however, (i.e.,) March 13, Tuesday, the details are regular.

No. 514 (Page No 345)

(A. R. No. 487 of 1909)

Solapuram, Sivaganga Taluk, Ramanathapuram District

West wall of the same verandah.

Jatavarman Tribh Parakramapandyadeva: S. 1244 and 8^th year,

Mithuna (Ani) 28, su. 15, Wednesday, Chittirai-1322 A.D., June 23. The tithi was su. 8.

This inscription is damaged in some places.

It records that the mahasabhai of Sri[.....] mangalam alias Taniyanai [Vira]pandyach chaturvvedimangalam, a Brahmadeyam, in Ari-nadu, sold some land comprising Sakaraneri in the southern quarter of their village, as karanmachchenmam to a certain Suriyadevan Tampikku Nallaperumal alias Pillai Sundarapandya Vanakovaraiyar, an [Agappavirar] mudali of the king, of Arukkai Kunrattur in Anma-nadu, as vadak-kadamai to the temple of the god Vikramapandisvaramudaiya-nayanar of Solapuram in Anma-nadu. It is stated that the mahasabhai sold the village of Sakaraneri for 500 panam and granted all the taxes, etc., that it yielded to the temple of the god mentioned above and had ordered the transfer of the land to the grants of lands of the temple after removing it from the village of the sabhai. A number of signatories are listed at the end.

The engraver on stones was Sambandan Appan alias Viravinoda Achariyan the sirpachariyan of the same nadu.

 

Agamudayar history

Agamudayar


Agamudayar (Tamil:அகமுடையார்) also known as Agam Padaiyar or defending soldiers (or in pure Tamil, Agam udayar means: Agam - prestige, Udayar - having) indicating a specialization as soldiers/ rulers. Agam can also be compared with heart, (as in "Agathin Azhagu Mugathil Theriyum"), and can be interpreted as, "people with a good heart". Although their name is attested later in literature, they and the culture is indigenous to the area and are ancient in origins. 

Agamudayars having a population of more than 10 million are distributed in the states of Tamil Nadu, Andhra Pradesh, Kerala and Karnataka. Also they had settled in the countries of Sri Lanka, Malaysia, Singapore, Myanmar and a handful population in South Africa with Moodley(mudali) and Odiyar (udaiyar) as titles living there for many centuries since the time of britishers 

Sub-sections

1. Rajakulam
2. Kottai patru
3. Irumbuthalai
4. Ivali Naadu
5. Naattu Mangalam
6. Rajapoja
7. Rajavasal
8. Kalian
9. Malai Naadu
10. Thuluvan (thuluva vellalar}

Titles of Agamudayar

1. Servai
2. Mudaliar
3. Desigar
4. Udaiyar
5. Maniakkarar
6. Thevar
7. Pillai
8. Chettiar (in krishnagiri)
9. Nayakar
10. Gounder
11. Pallavarayar
12. Reddy (In Andhra)
13. Roa (In Andhra)

Mediveal Titles 

Vanar

Vanavarayan

Villavarayan

vanavan

Velar (Like Muvenda velar)

Pallavarayar

Solokon


The Most Common Titles Used Among Agamudyar's  in the northern part of Tamilnadu  is predominantly Mudaliar, Udaiyar and in some places Pillai, Naicker, Gounder,  whereas in the Delta region of Tamilnadu and in South Tamilnadu the predominant titles are Servai and Devar they were also called as Nattar (not Nadar) and Therkityar in Tanjore region

Though the Agamudyars  have diverse titles as per the region they live in they always identify them as "Agamudayar"

Agamudyar and the Chera Linage 

அகமுடையாரது பின்னனி
பெரும்பாலும் சேர
மன்னரையே பின்பற்றியது.
இதை பதிற்றுபத்து போன்ற சேரர்
புகழ்பாடும் இலக்கியங்ககளும்
மெய்பிக்கின்றன.கல்வெட்டுகளில் அகமுடையாரை பற்றிய
கல்வெட்டு சின்னமனூர் கல்வெட்டில்,
“பிள்ளை குலசேகர
மாவலி வானாதிராய அகம்படிய
முதலி சிங்க தேவன் ”
என்று குலசேகர
மாவலி வானதிராயரை பற்றி
குறிப்பிடுகிறது.
வானர் என்பவர்கள் மன்னர் குலத்தோர் புகழ
பெற்ற சேர மரபினர் ஆவார்.
மூவேந்தருடனும் மன
உறவு பூண்டவர். கரிகால சோழனின்
மனைவியும் வானர் குல பென்மனி,
ராஜ ராஜனின் அக்காவின் கனவருமான்
வந்திய தேவர் இந்த வானதிராயர்
குலத்தாவர்.
சேரனுக்கு வானவன்,மலையன்,
வானவரம்பன் என்ற பெயர்கள் உண்டு.
வானவன் (அ) வானவரம்பன் என்ற
சொல்லுக்கு வானை முட்டும்
மலையினை உடையவன்
என்று பொருள்.
சேரன்- மலை நாட்டிற்க்கு சிகரத்தை
போன்றவன். சிகரன் எனற வார்த்தை
மலை நாட்டின் தலைவன்
என்று பொருள்.
வானர்கள் மகாபலி சக்கரவர்த்தியின்
இனத்தை சார்ந்தவர்கள்
என்று கல்வெட்டுக்கள் கூறுகிறது.
இந்தியப் புராணங்களில்
முக்கியமான ஓர் வேந்தன்
மகாபலி ஆவான். சேர நாட்டில்
இருந்து மகாபலி மன்னன்
துளு மொழி வழங்கிய கர்நாடகக்
கடற்கரைப்
பகுதி வரை ஆண்டதாகவும்க
கூறப்ப்டுகறது.
இவர் சேர வம்சத்தை சார்ந்ததாகவும்
அதனால் தான் இன்றும் மலையாள
தேசத்தில் கொண்டாடுகின்றனர்.
இவரை அசுர மன்னனாக
திரித்து கூறியது சேரர்கள் மேல்
படை எடுத்த திபேத்திய
பிராமனர்களால்(நம்பூதிரிகள்)
புனையபட்ட பொய்
கட்டு கதையே ஆகும்.
வாமன அவதாரம் எடுத்து,
விஷ்ணு இம்மன்னனை பாதாள
உலகிற்கு அனுப்பியதாகவும்
புராணங்கள் குறிப்பிடுகின்றன.
மகாபலி பாதாள
உலகத்துக்கு அனுப்பப்பட்ட நாளாகிய
ஆவணி மாத திருவோண நட்சத்திர
நாளை விழாவாகக்
கொண்டாடுகின்றனர்.
அன்றைக்கு ஒருநாள் மட்டும்
மகாபலி தமது நாட்டைப்
பார்வையிட்டுவிட்டு மீண்டும்
பாதாள உலகம் சென்றுவிடுவதாக
கருதப்படுகிறது. இந்த ஓண
நாளை ‘வாமன ஜெயந்தி’
என்று இந்து மதப் புராணங்கள்
குறிப்பிடுகின்றன.
சிவகங்கை சீமையில் உள்ள
மானாமதுரை(வானாதிராய
மதுரை),இராசகம்பீரம்(வானராய கம்பீர
கோட்டை) முதலிய இடத்தில்
வானாதிராய இனமாக ராஜ குல
அகமுடையரே அதிகமாக வாழ்கிறனர்.
சின்னமனூர் அகமுடைய பனந்தாரன்
(வானாதிராயன்),பந்தளம்(அகமுடைய
பனந்தார ராம வர்மா)[சுவாமி ஐய்யப்பன்
வழி வந்த மன்னர் போன்றவர்கள் பனந்தார
வம்சத்து அகமுடையரே.இருவருக்கும்
இன்னும் திருமன
உறவு உண்டு.கொங்கு நாட்டில் உள்ள
சமத்தூர் ஜமீந்தார்
வானவராயர்,வல்லவராயர்(எஜமான்
திரைபடத்தில் வரும் கதாபாத்திரங்கள்)
யாவரும் அகமுடைய குல கவுண்டர்கள்
ஆகும். வானாதிராய சேர அரச
வம்சமானதால் தான் அகமுடையார்
தம்மை ”ராஜகுல அகமுடையார்’
என்று குறிப்பிட்டுக்கொள்கிறார்கள்.
இவர்களுக்குஆதியிலிருந்துசேரன்,
மலையன்,வானவராயன்,மலையமான்,
மலைராயன்,வானகோவரயன்,
மலைராயன்,குறு வழுதி,
மகதை நாடாழ்வான்,செம்பை நாயகன்,
பொன் தின்னன் முதலிய பல
பெயர்களால் அழைக்கபட்டனர்.